ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ

Του Χρίστου Λογαρίδη

 

Κάτα κάτα κάτα καταρρέουν

Το παιχνίδι της εξουσίας είναι πια τόσο χοντρό, που δεν το αντέχει ούτε η ίδια η εξουσία. Πάντα ήταν χοντρό και απάνθρωπο, αλλά τώρα το τοξικό λίπος δεν κρύβεται με τίποτα. Μόνο οι ανόητοι πια δεν καταλαβαίνουν την απάτη και το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διαδραματίζεται.

 

Μας λένε εδώ και χρόνια, πως δεν μπορεί η χώρα να βγει στις αγορές, δηλαδή να κάνει συμφωνίες με τους επικυρίαρχους του πλανήτη, τους τραπεζίτες και γι αυτό έχουμε ανάγκη την τρόικα.

 

Είναι όμως έτσι? Τα έγγραφα που «ελευθέρωσαν» οι ανώνυμους από το υπουργείο οικονομικών, άλλα λένε. Από τότε που η χώρα μπήκε στον πολιορκητικό κλοιό των δανειστών, το Ελληνικό κράτος έχει κάνει 17 «σουάπς» με τράπεζες αξίας πάνω από 60 δις ευρώ. Συνεργάζεται δηλαδή με τις αγορές μια χαρά. Στην ουσία μια χαρά και δυο τρομάρες, από τη στιγμή που φορτώνουν τη χώρα με κρυφό δανεισμό που θα σκάσει τα επόμενα χρόνια.

 

Για όσους δεν ξέρουν, αυτή η διαδικασία, είναι δάνεια «αόρατα» που δεν φαίνονται πουθενά, δεν εμφανίζονται στον προϋπολογισμό, δεν προσμετρούνται στο δημόσιο χρέος, και με λίγα λόγια κανείς δεν τα γνωρίζει, εκτός από τρις ανθρώπους. Τον πρωθυπουργό, τον υπουργό οικονομικών και τον διοικητή της Εθνικής τράπεζας.

 

Τα κόμματα, οι βουλευτές, το ελεγκτικό συμβούλιο, ο λαός δεν έχουν ιδέα για το κρυφό χρέος που φορτώνουν στην χώρα. Οι βουλευτές ψηφίζουν προϋπολογισμούς ψεύτικους και ο κόσμος ακούει δημοσιογράφους παπαγαλάκια της εξουσίας που όλη μέρα δεν κάνουν τίποτε άλλο, από να μολύνουν το μυαλό του με ψέματα. Το παραμύθι καλά κρατεί.

 

Όπως κάποιος ουρανοκατέβατος Παπακωνσταντίνου έλεγα πως το 11 η χώρα θα είχε πλεόνασμα και θα έβγαινε στις αγορές, έτσι μας λένε τώρα για το 13 με ψεύτικα νούμερα. Όχι το 13, ούτε το 3013 δεν πρόκειται να ελευθερωθούμε από τα δεσμά του χρέους. Θα εξαφανίσουν τη χώρα και τους Έλληνες, την στιγμή που «χάνουν» τις λίστες με τους φοροφυγάδες φίλους τους και κάνουν κατασχέσεις σε άνεργους για λίγα ευρώ. 

 

Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο και κάποιοι ακόμα πιστεύουν πως θα μας σώσουν. Οι σωτήρες πέθαναν. Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τη χώρα. Κανένας άλλος.

 

Πρέπει να καταλάβουμε πως το παραμύθι του ευρώ είναι μια τεράστια απάτη που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Το ευρώ δεν είναι δικό μας νόμισμα. Το αγοράζουμε και μάλιστα πολύ ακριβά. 

 

Κάθε φορά που η χώρα χρειάζεται χρήματα, δεν τα τυπώνει, δεν τα βρίσκει δηλαδή χωρίς κόστος, αλλά τα αγοράζει ακριβά και χρεώνεται.

 

Ζήσαμε με εθνικό νόμισμα  χιλιάδες χρόνια και καταστραφήκαμε μέσα σε επτά χρόνια με το ευρώ. Όχι μόνο εμείς, αλλά και χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία που έχουν και τεράστια βιομηχανία. Αντίθετα οι χώρες που δεν είναι στη ζώνη του ευρώ, όπως η Νορβηγία ευημερούν. 

 

Το ίδιο συμβαίνει και με χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, που για κάποιον περίεργο λόγο, παρέδωσαν το τύπωμα του νομίσματος τους σε κάποια ιδιωτική τράπεζα με αποτέλεσμα να χρεώνονται και να εγκλωβίζονται σε ένα χρέος που τα καταστρέφει. Ποιος λογικός άνθρωπος κάνει κάτι τέτοιο? Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε το παιχνίδι που παίζουν κάποιοι εναντίων όλων των λαών του πλανήτη?

 

Ας σκεφθούμε κάτι απλό. Μια χούφτα άνθρωποι, δηλαδή τράπεζες, έχουν στη διάθεσή τους πάνω από 1000 τρις. Ναι, καλά διαβάσατε, πάνω από 1000 τρις, την στιγμή που το παγκόσμιο ΑΕΠ, ο πλούτος που παράγει δηλαδή ολόκληρος ο πλανήτης δεν ξεπερνάει τα 64 τρις. Μπορούν δηλαδή να αγοράσουν ολόκληρο τον πλανήτη πολλές φορές. Έχουν όμως ένα μικρό προβληματάκι.

Αυτά τα χρήματα που έχουν, στην ουσία δεν υπάρχουν. Είναι ένας αριθμός σε έναν υπολογιστή, κάποια χαρτιά που δεν κάνουν ούτε για προσάναμμα στο τζάκι.

 

Πως λοιπόν θα τα κάνουν να έχουν πραγματική αξία? Όλοι ξέρουμε πως πραγματική αξία έχει μόνο η γη. Καταλάβατε? Προσπαθούν να κλέψουν τη γη όλων των λαών, τις χώρες μας, τις περιουσίες μας, την ζωή μας. Και όταν δεν έχεις χώρα, όταν χάνεις την πατρίδα σου, μετατρέπεσαι αυτόματα σε σκλάβο.

 

Δεν χρειάζεται φυσικά να πω πόσο εύκολο είναι γι αυτούς να εξαγοράσουν ανθρώπους και συνειδήσεις για να πετύχουν το σχέδιο τους.

 

Το ερώτημα λοιπόν είναι πολύ απλό. Θα τους αφήσεις? Απλά σκέψου.  

 

Πηγή